ΑΡΧΕΙΟ / ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2014 - 2015 / ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ / Δ΄ ΤΑΞΗ
Πλαστικά καπάκια...για πέταμα; Ίσως όχι!
Όπως βλέπετε, δεν είναι και λίγα, είναι αρκετές εκατοντάδες. Τι είναι; Μα, πλαστικά καπάκια! Τα συγκεντρώνουμε και τα παραδίδουμε στον Πολιτιστικό Σύλλογο Πλακών. Ο Σύλλογος με τη σειρά του τα ανταλλάσσει με ιατρικό εξοπλισμό όπως αναπηρικά καροτσάκια, πατερίτσες κ.ά. Ξεκινήσαμε αυτή τη δραστηριότητα όταν ήμασταν στην Τρίτη τάξη και συνεχίζουμε και φέτος. Χαιρόμαστε γιατί και ανακυκλώνουμε και βοηθούμε σε έναν καλό σκοπό. |
"Διαχειρίζομαι σωστά το νερό"
Αυτός είναι ο τίτλος του εκπαιδευτικού προγράμματος, με το οποίο θα ασχοληθούμε φέτος. Ξεκινήσαμε με την πρώτη δραστηριότητα: Το νερό στο παρελθόν.
Πρώτα ρωτήσαμε σχετικά τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Μας είπαν πως τα παλιά χρόνια δεν υπήρχε δίκτυο ύδρευσης, έτσι όλα τα σπίτια είχαν στέρνα ή δεξαμενή για να αποθηκεύουν το νερό της βροχής. Η βροχή έπεφτε στις ταράτσες των σπιτιών (δώματα) που ήταν επίπεδες και καλυμμένες με ένα τοπικό χώμα, τον μπετονίτη, που είναι σαν πηλός. Το νερό κυλούσε μέσα από μια τρύπα σε έναν σωλήνα, την υδρορροή, και κατέληγε στη στέρνα ή δεξαμενή που ήταν ένας μεγάλος λάκκος σκαμμένος βαθιά στη γη, κοντά στο σπίτι. Ο λάκκος ήταν μιστρωμένος και σοβαντισμένος, για να μην απορροφά η γη το νερό. Η στέρνα ή δεξαμενή χωρούσε 20 - 30 κυβικά μέτρα και αυτό το νερό έπρεπε να φτάσει για όλη τη χρονιά, μέχρι να ξαναρχίσουν οι βροχές. Το νερό το έβγαζαν με έναν μεταλλικό κουβά, τη σίγλα, που τη έριχναν δεμένη με ένα χοντρό σκοινί. Τη στέρνα την καθάριζαν κάθε χρόνο γιατί μάζευε λάσπη, καθώς η βροχή διέλυε σιγά σιγά τη χωμάτινη στέγη (και τη στέγη τη χωμάτιζαν κάθε χρόνο). Μέσα στη στέρνα κρεμούσαν ένα καλαθάκι με ασβέστη για απολύμανση, αφού αυτό το νερό θα το έπιναν. Οι άνθρωποι κρατούσαν σχολαστικά καθαρή τη στέγη και τη στέρνα, γιατί έτσι θα είχαν καλό καθαρό νερό.
Αυτός είναι ο τίτλος του εκπαιδευτικού προγράμματος, με το οποίο θα ασχοληθούμε φέτος. Ξεκινήσαμε με την πρώτη δραστηριότητα: Το νερό στο παρελθόν.
Πρώτα ρωτήσαμε σχετικά τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Μας είπαν πως τα παλιά χρόνια δεν υπήρχε δίκτυο ύδρευσης, έτσι όλα τα σπίτια είχαν στέρνα ή δεξαμενή για να αποθηκεύουν το νερό της βροχής. Η βροχή έπεφτε στις ταράτσες των σπιτιών (δώματα) που ήταν επίπεδες και καλυμμένες με ένα τοπικό χώμα, τον μπετονίτη, που είναι σαν πηλός. Το νερό κυλούσε μέσα από μια τρύπα σε έναν σωλήνα, την υδρορροή, και κατέληγε στη στέρνα ή δεξαμενή που ήταν ένας μεγάλος λάκκος σκαμμένος βαθιά στη γη, κοντά στο σπίτι. Ο λάκκος ήταν μιστρωμένος και σοβαντισμένος, για να μην απορροφά η γη το νερό. Η στέρνα ή δεξαμενή χωρούσε 20 - 30 κυβικά μέτρα και αυτό το νερό έπρεπε να φτάσει για όλη τη χρονιά, μέχρι να ξαναρχίσουν οι βροχές. Το νερό το έβγαζαν με έναν μεταλλικό κουβά, τη σίγλα, που τη έριχναν δεμένη με ένα χοντρό σκοινί. Τη στέρνα την καθάριζαν κάθε χρόνο γιατί μάζευε λάσπη, καθώς η βροχή διέλυε σιγά σιγά τη χωμάτινη στέγη (και τη στέγη τη χωμάτιζαν κάθε χρόνο). Μέσα στη στέρνα κρεμούσαν ένα καλαθάκι με ασβέστη για απολύμανση, αφού αυτό το νερό θα το έπιναν. Οι άνθρωποι κρατούσαν σχολαστικά καθαρή τη στέγη και τη στέρνα, γιατί έτσι θα είχαν καλό καθαρό νερό.
Tο πηγάδι, η στέρνα, η δεξαμενή.
Περπατώντας στα δρομάκια του Πέρα Τριοβάσαλου μετρήσαμε καμιά σαρανταριά, ξέρουμε όμως ότι είναι εκατοντάδες, κάθε σπίτι είχε και έχει το δικό του και ίσως και δεύτερο και τρίτο. Κρυμμένο βαθιά μέσα στη γη φυλάει το πολύτιμο νερό, ενώ εμείς βλέπουμε την κορφή του. Κανένα δε μοιάζει με το άλλο, το μεράκι του τεχνίτη και των νοικοκύρηδων καθορίζει την όψη του. Καλοδιατηρημένο ή φθαρμένο από τον χρόνο, απλό ή περίτεχνο, με καπάκι ανοξείδωτο, σιδερένιο ή ξύλινο βαμμένο με λαδομπογιά και πάντα στα χρώματα που θυμίζουν το νερό, με ένα λουκέτο ή μια βαριά πέτρα να το ασφαλίζει, διακοσμημένο με σχέδια από μπογιά ή πέτρα, έχοντας πότε πότε για συντροφιά του ένα φυτό. Το ίδιο πράγμα με χίλιες μορφές...
Δείτε μερικά.
Περπατώντας στα δρομάκια του Πέρα Τριοβάσαλου μετρήσαμε καμιά σαρανταριά, ξέρουμε όμως ότι είναι εκατοντάδες, κάθε σπίτι είχε και έχει το δικό του και ίσως και δεύτερο και τρίτο. Κρυμμένο βαθιά μέσα στη γη φυλάει το πολύτιμο νερό, ενώ εμείς βλέπουμε την κορφή του. Κανένα δε μοιάζει με το άλλο, το μεράκι του τεχνίτη και των νοικοκύρηδων καθορίζει την όψη του. Καλοδιατηρημένο ή φθαρμένο από τον χρόνο, απλό ή περίτεχνο, με καπάκι ανοξείδωτο, σιδερένιο ή ξύλινο βαμμένο με λαδομπογιά και πάντα στα χρώματα που θυμίζουν το νερό, με ένα λουκέτο ή μια βαριά πέτρα να το ασφαλίζει, διακοσμημένο με σχέδια από μπογιά ή πέτρα, έχοντας πότε πότε για συντροφιά του ένα φυτό. Το ίδιο πράγμα με χίλιες μορφές...
Δείτε μερικά.
Φέτος το σχολείο μας απέκτησε πολλά παρτέρια, που φτιάχτηκαν μαζί με την υπόλοιπη αυλή από τον Δήμο και τον Σύλλογο Γονέων. Εμείς τα παιδιά του Δ1 αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε ένα από τα παρτέρια. Διαλέξαμε αυτό που είναι ανάμεσα στις κερκίδες και την πέργκολα. Θέλουμε να το γεμίσουμε με φυτά και με χρωματιστά λουλούδια. Έτσι το σχολείο μας θα γίνει πιο όμορφο.
Με τη βοήθεια του δασολόγου κου Πετράκη φυτέψαμε μοσχεύματα δηλαδή κλαδάκια από δεντρολίβανο, μοσχόφυλλο, γεράνια σε γλαστράκια. Αυτά, όταν φυτρώσουν καλά και μεγαλώσουν, θα τα μεταφυτέψουμε στο παρτέρι μας. Για να κάνουμε αυτά τα φυτά χρησιμοποιήσαμε τρία είδη χώματος (κοπριά, περλίτη και κούσκουρο), χρησιμοποιήσαμε επίσης και μια άσπρη σκόνη που λέγεται ορμόνη ριζοβολίας και βοηθάει τα κλαδάκια να βγάλουν ρίζες.
Με τη βοήθεια του δασολόγου κου Πετράκη φυτέψαμε μοσχεύματα δηλαδή κλαδάκια από δεντρολίβανο, μοσχόφυλλο, γεράνια σε γλαστράκια. Αυτά, όταν φυτρώσουν καλά και μεγαλώσουν, θα τα μεταφυτέψουμε στο παρτέρι μας. Για να κάνουμε αυτά τα φυτά χρησιμοποιήσαμε τρία είδη χώματος (κοπριά, περλίτη και κούσκουρο), χρησιμοποιήσαμε επίσης και μια άσπρη σκόνη που λέγεται ορμόνη ριζοβολίας και βοηθάει τα κλαδάκια να βγάλουν ρίζες.
Φέραμε και φυντάνια από τους κήπους των σπιτιών μας, χρυσάνθεμα, δαφνάκια, διάφορες μαργαρίτες και τα φυτέψαμε στο παρτέρι μας. Αποφασίσαμε να κάνουμε ένα πρόγραμμα για τη φροντίδα του παρτεριού. Χωριστήκαμε σε πέντε ομάδες των τριών παιδιών. Κάθε ομάδα είναι υπεύθυνη να ποτίζει και να προσέχει το παρτέρι μια συγκεκριμένη μέρα της εβδομάδας.
Βάλαμε πολλή όρεξη, πολλή αγάπη και ομαδική δουλειά.
Ελπίζουμε να γίνουν τα φυτά μας μεγάλα και δυνατά και ανυπομονούμε να δούμε το παρτέρι μας ανθισμένο και πολύχρωμο.
Ελπίζουμε να γίνουν τα φυτά μας μεγάλα και δυνατά και ανυπομονούμε να δούμε το παρτέρι μας ανθισμένο και πολύχρωμο.